Hepatitis B is een ontsteking aan de lever veroorzaakt door een virus. Je kunt het krijgen door contact met bloed, maar ook van onveilige seks. Hepatitis B is dus een soa (seksueel overdraagbare aandoening). Als je langere tijd in een risicogebied verblijft, dan is het advies om je te vaccineren tegen hepatitis B. Hepatitis B komt voor in de meeste gebieden in Afrika, Azië, Oost-Europa en Latijns Amerika. Reis je naar een gebied waar hepatitis B voorkomt? Maak dan een afspraak bij een van onze praktijken voor een deskundig, persoonlijk advies.
Je kunt jezelf beschermen tegen hepatitis B met een vaccinatie. Vaccinatie tegen hepatitis B bestaat uit drie inentingen. De tweede inenting krijg je ongeveer 1 maand na de eerste, en de derde krijg je 5 maanden na de tweede. Na drie vaccinaties heb je voldoende antistoffen in je bloed om voor de rest van je leven beschermd te zijn. De hepatitis B-vaccinaties zijn dus levenslang geldig.
Er bestaat een combinatievaccin voor zowel hepatitis A als hepatitis B. Hiermee ben je na drie prikken voor beide varianten van het virus beschermd.
Een vaccinatie tegen hepatitis B is veilig, maar net als bij elk ander medicijn kunnen er bijwerkingen optreden. Deze zijn over het algemeen mild en van korte duur. De volgende bijwerkingen zijn bekend van een hepatitis B-vaccinatie:
Met een hepatitis B-titerbepaling controleer je de hoeveelheid antistoffen in je lichaam aan de hand van een bloedonderzoek. Een hepatitis B-titerbepaling wordt aanbevolen nadat je bent gevaccineerd, omdat bij sommige mensen niet voldoende antistoffen worden aangemaakt. Dat betekent dat het vaccin niet goed werkt. Om zeker te weten of het vaccin zijn werk doet, moet 6 weken na de laatste vaccinatie een antistoftiter worden bepaald. Bij een antistoftiter lager dan 10 IE/l moet er nog een vaccin worden toegediend.
Je kunt ook een titerbepaling doen voordat je je laat vaccineren om te zien of je al eens een hepatitis B-besmetting hebt doorgemaakt. In dat geval ben je immuun en is een vaccinatie dus niet nodig.
Hepatitis B wordt overgedragen via bloed en seksueel contact. Een kleine hoeveelheid besmet bloed in een wondje of op de slijmvliezen is al voldoende om besmet te raken. Je kunt hepatitis B dus oplopen van bijvoorbeeld een prik met een besmette (drugs)naald, of door het gebruik van een besmet scheermesje of tandenborstel. Van normaal sociaal contact, zoals handen geven of knuffelen, kun je geen hepatitis B krijgen.
Het hepatitis-B-virus kan tijdens de bevalling worden overgedragen van moeder op kind. Veel mensen met chronische hepatitis B zijn op die manier besmet geraakt. In Nederland worden zwangeren daarom gecontroleerd op het virus.
In sommige landen is er een hoger risico om hepatitis B op te lopen. Voor deze landen wordt aangeraden om je te laten vaccineren. Zorg er daarom voor dat je goed op de hoogte bent van de risico’s van jouw bestemming.
Hepatitis B geeft vaak geen klachten. Je kunt dus besmet zijn met het virus zonder het in de gaten te hebben. Sommige mensen krijgen binnen 2 tot 3 maanden na een hepatitis B-infectie last van de volgende symptomen: